DE KINDEREN VAN GAZA
“Hier in Gaza komt alles bijeen wat ik aan ellende in andere rampgebieden aantrof.” Guido Versloot Rode Kruis.
We zien ze overal ter wereld: kinderen in oorlogsgebieden. Ook voor de kinderen van Gaza is er letterlijk en figuurlijk geen uitweg. Ze zitten naast hun dode moeder of broertje, hun huizen zijn gebombardeerd en soms worden ze gewond onder het puin vandaan getrokken. Ze zijn op de vlucht, maar waarheen? Er is honger, dorst, het lawaai van vliegtuigen en bommen en er is de angst. Ze zijn twee of zeven, ze zijn tien of vijftien. Ze proberen te overleven in het geweld en de dood die hen omringt. Zelfs als ze slapen zijn ze wakker. Ze zijn met velen, want de helft van de 2,3 miljoen mensen in Gaza is onder 16.
In deze chaos zijn de theatermakers nog altijd aan het werk; in de overvolle scholen, in de opvang kampen van Rafah, Khan Younis en Deir el Balah, of gewoon op straat. Ze zitten in een kring en laten de kinderen en jongeren aan het woord. Of spelen als woorden tekortschieten. Ze creëren ze een plek waar verdriet, verlies en angst wordt gedeeld. Een plek waar soms gelachen wordt en ieder elkaar steunt. Waar kinderen kunnen ontspannen en zich herinneren hoe het is om kind te zijn. Al is het maar even …
Het zijn de theatermakers van Ayyam Al Masrah (Theatre Day Productions), door Jackie Lubeck en Jan Willems opgericht en inmiddels onder artistieke leiding van Rafat Alaydi en Mohammed Hissi. Het zijn de theatervrienden van veel Nederlandse theatermakers, die ook in hun theater in Gazastad hebben gewerkt. En ook al is dat theater vernield, zijn ze zelf dakloos en hebben ze de zorg voor hun families, ze blijven aan het werk. En ze hebben steun nodig!! NU!!