Project omschrijving
Rouwkost
Reacties van ons publiek:
“De try-out van vanavond vond ik ontroerend, verwarrend, confronterend, heftig én lachen. Veel tegelijk, en voor iedereen weer anders; net als rouw zelf. En vooral: heel goed gespeeld, complimenten!”
—
“Ik heb de eerste voorstelling gezien. Het is een mooie voorstelling. De verschillende manieren van omgaan met rouw werden goed getoond en er werd ontzettend goed geacteerd. Ik was aangenaam verrast. Een geweldige en professionele voorstelling.”
—
Première van #Rouwkost, de nieuwe voorstelling van Theatergroep SubSub. Over verlies en rouw, en hoe iedereen daar op zijn eigen manier mee omgaat. Knap gespeeld en mooi gezongen. Brok in mijn keel, maar ook veel gelachen. En een positieve noot aan het einde, zodat je toch met een licht gevoel de zaal verlaat. Stof tot nadenken en napraten. Chapeau!
—
“Prachtige voorstelling over verlies en rouw. Onze pubers vonden het ook heel mooi”
Over de voorstelling
ROUWKOST een voorstelling over verlies, rouw, dood, identiteit en verbinding.
Mensen mogen pas doodgaan als ze een ‘mooi’ leven achter de rug hebben. Anders voelt het oneerlijk en onterecht. Toch verliezen elk jaar meer dan 6000 kinderen één of beide ouders aan de dood. Daarnaast overlijden er ook broers, zussen en andere dierbaren. De dood is onlosmakelijk met het leven verbonden. Zoals er geen geluk is, zonder ongeluk en geen goed, zonder kwaad. Bestaat er ook geen leven, zonder dood.
Ondanks dat, is er in onze cultuur weinig aandacht voor de dood en hoe daar mee om te gaan. In onze nieuwste voorstelling ROUWKOST nemen we je mee in het rouwproces van twee jongeren, Mitch en Aisha, broer en zus, die hun moeder verliezen en daarmee een stukje van zichzelf. Er is te zien hoe Mitch en Aisha elkaar steeds minder begrijpen omdat ze beide op een totaal andere manier met de dood van hun moeder omgaan.
Aisha valt in een zwart gat en zondert zich af. Mitch daarentegen grijpt juist alle kansen aan om de deur uit te gaan en verliest zich in ‘leuke’ dingen doen, uitgaan, drank en seks. Ze raken steeds verder verwijderd van elkaar. Aisha’s vrienden proberen haar zo goed en zo kwaad te helpen, maar al snel wordt duidelijk dat ‘hulp’ zich kan manifesteren in onbeholpen botheid of onbegrip.
Met Rouwkost doorbreken we het taboe rond rouw en de dood en laten we het rouwproces van jongeren die één van hun ouders verliezen zien. Hoe werkt dat, of hoe werkt dat niet? Hoe beïnvloedt de dood je leven, wat blijft er over van je identiteit en hoe kan je de draad weer oppakken?
Rouwen is ongemakkelijk. Hoe normaal het is om gelukkige en vrolijke momenten met anderen te delen, zo moeilijk en ontoegankelijk is het om verdriet en rouw te delen met de mensen om ons heen. Sociale media zijn een pakkend voorbeeld van deze regel, waar jongeren hun referentiekader op baseren. Foto’s van mooie reizen, gelukkige momenten en liefde worden volop gedeeld. Ook direct na overlijden is er steeds vaker plaats voor een bericht met een foto en steunbetuigingen.
Maar weken of maanden daarna, wanneer de rouw volop in werking is getreden, is ieder ander weer opgeslokt door het dagelijks leven. Terwijl juist dan een rouwende zoveel behoefte heeft aan verbinding. Het wordt daarnaast voor de mensen om een rouwende heen, steeds lastiger om begrip te blijven tonen. Wat moet je zeggen of vragen? Goedbedoelde woorden worden al snel omgevormd tot ondoordachte acties.
Cast
Naast acteren ben ik ook veel bezig met muziek, Ik schrijf en maak muziek (sing/songwriter). Mijn eerste nummer staat al online en ben zeker van plan in te toekomst meer online te zetten. Zo af en toe ben ik bezig op het vlak van editen.
Vorig jaar heb ik meegedaan aan de voorstellingen ONT-MOET en Hoe smaakt vrijheid? van SubSub. Het jaar daarvoor speelde ik mee in Lucifer. Ook dit jaar gaat SubSub weer een mooie voorstelling op de planken zetten.”
Sinds een aantal jaar volg ik intensief toneellessen en ik ga ook heel veel naar het theater om te kijken naar voorstellingen. Naast acteren en het zelf maken van theater dans ik ook heel graag. Op het moment voornamelijk ballet, maar ik heb ook modern, jazz, hiphop, heels en improvisatie gedaan.
Ik heb enorm veel zin om SubSub te leren kennen en samen met de cast en crew een mooie voorstelling neer te zetten.”
In mijn vrije tijd houd ik van boeken lezen. Naast Netflix kijken en hier en daar wat videogames spelen borduur ik graag en ik dans en zing en fluit zo ongeveer de hele dag. Verder doe ik al jarenlang aan theater en ik vind het erg leuk.
Hier en daar probeer ik met verschillende projecten mee te doen en zo af en toe schrijf ik eens een monoloog. Drie jaar geleden kwam ik terecht bij SubSub en speelde ik in de voorstelling “Extreem”. Nu ben ik weer terug voor meer speelplezier.”
Ik doe niets liever dan zingen, het spelen van theater en dit met elkaar te verbinden. Naast theater vind ik het leuk om naar concerten te gaan, met mijn vrienden af te spreken en het thuis en in mijn kamer gezellig te maken.
Dit jaar zie je mij in de voorstelling Rouwkost. Ik denk dat het een prachtig stuk is om de taboe binnen de dood te verbreken en met elkaar in gesprek te gaan. Ook heb ik afgelopen jaar in de voorstelling Lucifer gespeeld en tada daar ben ik weer.”
Omdat ik niet in het onderwijssysteem pas ben ik mijn eigen weg gegaan en nu voel ik me als een vis in het water. Mijn doel is uiteindelijk een geheel nieuw onderwijssysteem te creëren die past bij iedereen. Ook ben ik gek op theater! Ik ben regelmatig te vinden in een theaterzaal. Zowel kijken als maken en spelen vind ik geweldig. Naast mijn studie en theater houd ik me bezig met Krav Maga, schrijven, politiek en vrijwilligerswerk.
Een goeie film of serie kan ik ook erg waarderen. Ik ben super blij onderdeel van deze voorstelling en daarmee ook een Subbie te zijn.
In mijn vrije tijd ben ik graag druk. Ik acteer graag, maar als het weer er naar staat zeil ik ook veel. Verder vind ik debatteren heel leuk en speel ik veel bord- en kaartspellen met vrienden.
Ik had veel goede dingen gehoord over SubSub en ik wou daar graag een onderdeel van zijn. Het stuk gaat over iets wat mij heel erg aanspreekt en ik wil graag bijdragen aan dit onderwerp bespreekbaarder maken.”
Naast theater hou ik er ook erg van om met mijn vrienden naar feestjes en festivals te gaan, tussen al dat gefeest door ga ik natuurlijk elke avond optijd naar bed. Ook ben ik erg sportief en lekker koken is ook geen probleem voor mij.
Ik ben erg blij dat ik dit jaar bij Subsub zit. We hebben een heel leuk team en kunnen ondanks het serieuze onderwerp erg met elkaar lachen.”
Crew
Theater maken is volgens Esther het mooiste vak dat er bestaat. Theater vraagt rust en het neemt tijd om dingen te bekijken van allerlei verschillende kanten. Waardoor er meer begrip, verbinding en hopelijk ook wat meer liefde voor elkaar kan ontstaan. Esther is een kei in het talent te spotten en te helpen het te ontplooien en ze is enorm gedreven om jonge talenten die bij SubSub aankloppen de kans geven zich verder te ontwikkelen richting kunstvakopleidingen en de beroepspraktijk.
“Al 30 jaar is het mijn liefde en passie. Van theater gaat mijn hart sneller kloppen en dat ik dit bij SubSub, mijn eigen groep doe, is een droom die uitkomt.”
Op dit moment voelt Roos zich geroepen om vol passie bij te dragen aan de doelstellingen en de groei van Theatergroep SubSub. Vol enthousiasme creëert zij hier ruimte voor ontwikkeling van talent, makerschap en experiment. Als Roos niet aan de slag is voor SubSub, geniet ze van het buitenleven in haar woonplaats Almere (Oosterwold) of gaat ze samen met haar man en kindje naar een mooi museum of spannende kindervoorstelling in de schouwburg.
Als klein meisje ging ik op theaterles en wist ik al snel: dit wil ik voor altijd doen. Ik vind het heel mooi om samen met of voor anderen in een verbeelding stappen. Verder wandel ik graag over de Singel in Utrecht met koffie, nieuwe eetplekjes zoeken en lezen.
SubSub is een prachtige plek om talentvolle jongeren te helpen groeien in hun spel. Ik vind het een eer om daar dit jaar aan bij te kunnen dragen met deze belangrijke en kwetsbare voorstelling Rouwkost. Mijn kennis en ervaringen rondom dit thema kan ik mooi kwijt in dit project. Ik heb heel veel zin om te leren!”
Af en toe ben ik trainingsacteur op mijn oude opleiding en speel ik in tv-commercials. Na twee jaar gespeeld te hebben in voorstellingen van SubSub, werd ik regieassistent. Dat ben ik inmiddels negen jaar.
Ik blijf het mooi vinden om jong talent te helpen zich te ontwikkelen. En samen een maatschappelijk en kritische voorstelling te maken en te laten zien. Het lijkt mij leuk om ooit bij een voetbalwedstrijd op tv, als voetbalcommentator te fungeren.”
Als maker ben ik altijd op zoek naar nieuwe, vreemde of nog nooit vertelde verhalen. Het doorbreken van taboes, benoemen van deze dingen en tegelijk in gesprek gaan is eigenlijk al de kunst. Daarom is theater voor mij heel leuk, omdat iedereen welkom moet zijn, ongeacht wat dan ook. SubSub heeft mij als speler heel wat opgeleverd, het kennismaken met grote podia en het maximale van jezelf vragen heeft voor veel ontwikkeling gezorgd. Om dit mee te mogen nemen naar mijn nieuwe opleiding is ook echt een eer.
Mijn naam is Emel Koç en ik regel alles wat met PR & Communicatie te maken heeft voor het nieuwste stuk van SubSub! Ik zorg dat niemand meer om de voorstelling heen kan!
Ik draai nu al een tijdje mee in de culturele sector. Zo heb ik voor de Uit in Almere-krant geschreven en promoot ik andere culturele events en organisaties in de stad. Mijn doel? Iedereen laten zien hoe tof Almere is! Dat is iets wat ik heb over gehouden aan mijn stage bij Almere City Marketing een aantal jaar geleden.
Wanneer mensen mij vragen: ‘Hey Emel, wat wil jij eigenlijk worden later?’ is mijn antwoord altijd: ‘Mezelf’. Het mooiste wat je kan zijn is jezelf, daar is er immers maar één van. En daarbij, onthouden mensen je sneller wanneer je jezelf bent en blijft. Dit neem ik ook altijd mee in mijn strategie achter de communicatie.”
Toen ik in 2017 begon met mijn studie ‘Facility Management’ in Groningen, twijfelde ik of dit wel bij mij paste. In mijn tweede jaar liep ik stage bij een documentaire film festival en toen wist ik het: evenementen en cultuur passen perfect bij mij. Vanaf toen heeft mijn gehele studie in het teken gestaan van evenementen en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Daarbij vind ik het het belangrijk dat ik bijdraag aan de maatschappij en dat kan ik op deze manier doen!
Zij kijkt onbevangen en weet de essentie van haar onderwerpen met toewijding en liefde naar boven te halen en te belichten.
Bij uitstek komt Claudia’s werkwijze tot haar recht in haar portretten. Van nuljarigen tot honderd-plussers weet zij te verleiden om het beste van zichzelf te laten zien.
Zelf zegt zij hierover: “ Ik ga altijd op zoek naar de innerlijke schoonheid in de mensen, die ik fotografeer. Naar datgene wat de persoon uniek en authentiek maakt. Die eigenheid wil ik zichtbaar maken.”
Theater maken voor en met jongeren en jongvolwassenen vindt hij fantastisch. “In het jeugd- en jongerentheater staan elementaire emoties en gebeurtenissen centraal. Momenten van liefde, haat, euforie en intens verdriet zijn dingen die ons leven en onze identiteit vormgeven. Daarom is het een groot voorrecht om te schrijven voor kinderen, jongeren en jongvolwassenen.”
Naast toneel schrijven geeft Yvo ook gastlessen toneel schrijven op zowel basis- en middelbare scholen, werkt hij als freelance vertaler en is hij een tijd lang opiniemaker geweest voor NPO Radio 1. Verder houdt Yvo ontzettend van reizen en wil hij ooit alle talen van de wereld leren spreken. Dat gaat hem nooit lukken, maar in ieder geval: ten points for trying.
“Ik werk graag en veel vanuit materialiteit en ik heb een fascinatie om ruimte te benaderen vanuit het menselijk lichaam. Het containerbegrip natuur, identiteit en menselijk gedrag en omgangsvormen zijn terugkerende inspiratiebronnen. Via mijn werk probeer ik grip te krijgen op deze thema’s en ze te bevragen. In mijn werk poog en hoop ik de laatste tijd steeds vaker een brug te slaan tussen mijn digitale maakwereld en mijn fysieke maakwereld. Wat betekent het om digitaal contact te kunnen maken, hoe voelt mijn digitale lijf en waar wringt dit met mijn fysieke lichaam? Hoe behoud ik het tactiele, het kneden met mijn handen. Waar is er ruimte voor vlekken in moderne technologie?”
Partners
Voor Rouwkost werken we samen met verschillende organisaties.
Deze voorstelling kan niet worden gemaakt zonder de tomeloze inzet van onze hulptroepen. Via deze weg willen wij jullie graag enorm bedanken!
Met dank aan ons bestuur: Ingrid Verheggen, Christiaan Mooij en Jos van Hulst.
Met dank aan
